Aart Bergwerff is medeoprichter en artistiek leider van stichting Art UnOrganized.
Hij is een gedreven en veelzijdig musicus en houdt van spannende en avontuurlijke programmering. Aart heeft enerzijds een passie voor het klassieke repertoire en zoekt anderzijds graag naar nieuwe wegen en vormen in de orgelcultuur. Zo werkte hij regelmatig samen met videokunstenaar Jaap Drupsteen. Met de Turkse derwisj-danser Kadir Sonuk maakte hij de voorstelling ‘East meets West’, op muziek van Canto Ostinato van Simeon ten Holt. Een ander voorbeeld is de productie Mi Corazón, waarin orgel en tangodans elkaar ontmoeten.
Voor Wishful Singing, het female empowered vocaal ensemble, maakte hij een nieuw arrangement van Canto Ostinato, waarin orgelklanken zich mengen met de stralende stemmen van de vijf vrouwen van Wishful Singing. En met trompettist Eric Vloeimans bracht hij onlangs weer een nieuwe versie van Canto Ostinato uit.
Helderheid, transparantie, klankkleur en timing kenmerken het musiceren van Aart. Verder is hij een begenadigd verteller, hij bezit de gave om beeldend over muziek te spreken.
Aart is sinds 2012 organist van de Grote of Onze-Lieve-Vrouwe-Kerk te Breda. Als concert-organist treedt hij veelvuldig op tijdens concerten en festivals in binnen- en buitenland.
Als docent is Aart verbonden aan het Rotterdams Conservatorium, onderdeel van Codarts, Hogeschool voor de Kunsten. Daar is hij sinds 1994 hoofdvakdocent orgel en arrangeren.
Als organist is hij vaak te gast bij het Rotterdams Philharmonisch Orkest, de Philharmonie Zuid-Nederland en de Bamberger Symphoniker.
Aart Bergwerff studeerde orgel, koordirectie en kerkmuziek aan het Rotterdams Conservatorium. Aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag studeerde hij improvisatie bij Bert Matter. Hij vervolgde zijn orgelstudie in Parijs bij Marie-Claire Alain en in Noord-Duitsland bij Harald Vogel. Zijn studie in Parijs sloot hij af met het behalen van de Prix de Virtuosité.
In 2003 werd hij onderscheiden met de zilveren medaille van de Société Académique ‘Arts, Sciences et Lettres’ vanwege zijn verdiensten voor de Franse orgelcultuur.
Zijn laatste album met de zes triosonates van J.S. Bach werd in 2025 onderscheiden met de prestigieuze Preis der Deutschen Schallplattenkritik.
Foto door: Emil Matveev